معرفی رشته مهندسی هوانوردی 2,867 بازدید بدون دیدگاه رشته مهندسی هوانوردی (Aviation Engineering) مقدمه مهندسی هوانوردی علم پرواز است که نشان میدهد چطور هواپیما طراحی و ساخته می‌شود و چطور استفاده می‌شوند و چطور عملیات ایمنی آنها کنترل می‌شود. مهندسی هوانوردی درگیر با طراحی، تحلیل، توسعه، ساخت، نگهداری و تعمیرات وسایل نقلیه هوایی است. این علم مهارتها و دانش ایجاد این وسایل هوایی را برای بهبود کیفیت زندگی فراهم میآورد. گرایشهای رشته هوانوردی خلباني (هواپيماي نظامي، هواپيماي غير نظامي، هليکوپتر) تنها گرايش از خلباني که از طريق آزمون سراسري براي دانشگاه ها و مراکز آموزش عالي دانشجو مي پذيرد، رشته کارشناسي هوانوردي- خلباني (خلباني هواپيماي نظامي) مي باشد. اين گرايش تنها در دانشگاه علوم فنون هوايي شهيد ستاري وابسته به ارتش جمهوري اسلامي ايران بوده و دانشجويان اين دانشگاه از بدو ورود به دانشگاه يک دانشجوي نظامي محسوب مي شوند و در نهايت به عنوان يک افسر مهندسي يا کارشناسي فارغ التحصيل مي شوند. مراقبت پرواز وقتیکه که روی صندلی یک هواپیمای در حال پرواز بر فراز یکی از شهرهای بزرگ و پرجمعیت جهان نشسته‌اید، آسمان را خالی و آرام و بی‌سر و صدا می‌بیند. اما اگر به صفحه رادار مراقبت پرواز فرودگاه آن شهر نگاه کنید، آن را همانند بزرگراهی مملو از اتومبیل مشاهده می‌کنید که با سرعتی بسیار در حال حرکت هستند. اتاق عملیات (کنترل راداری فرودگاه هواپیما) در فرودگاه هر شهر، اداره آسمان پر ترافیک آن شهر را به عهده دارد. در این اتاق، مسوولان مراقبت پرواز با دقت تغییرات لحظه‌ای و کامپیوتری صفحات سبزرنگ رادار را زیر نظر دارند و با استفاده از رادار و رادیو، هواپیماها را در آسمان هدایت می‌کنند و به خلبان‌ها دستور می‌دهند که به کدام سمت گردش کنند، اوج بگیرند، فرود آیند و سرعتشان را زیاد یا کم کنند تا تداخلی پیش نیاید و از ایمنی کامل برخوردار گردند. سرتيپ دوم خلبان رمضاني، جانشين دانشكده پرواز دانشگاه هوايي شهيد ستاري در معرفي اين گرايش مي‌گويد: “گرايش مراقبت پرواز يكي از سه گرايش رشته هوانوردي مي‌باشد كه به آموزش و پرورش متخصصان برج مراقبت پرواز مي‌پردازد. افرادي كه در برج مراقبت، كنترل هواپيماهاي مسافربري و شكاري را بر عهده دارند تا هنگام پرواز، بلندشدن و نشستن، تداخلي بوجود نيايد و هواپيما فرود يا پروازي ايمن داشته باشد.” سرهنگ مرادي مسوول گزينش دانشگاه هوايي شهيد ستاري نيز در اين باره مي‌گويد: “يك متخصص مراقبت پرواز اطلاعات لازم را در زمينه نحوه وزش باد، نوع هوا و سمت باند پروازي از برج مراقبت پرواز گرفته و به خلبان منتقل مي‌سازد البته كار اصلي وي آشنايي با قوانين و مقررات ايكائو است كه جنبه بين‌المللي دارد و بايد بر اساس اين قوانين هواپيماها را هدايت نمايد، در واقع كار يك مسوول مراقبت پرواز شبيه به افسر راهنمايي و رانندگي است با اين تفاوت كه بايد در برج مراقبت، مواظب هواپيماها باشد تا در هنگام ورود و خروج به داخل فرودگاه تداخل پيدا نكنند و در صورتي كه حجم ترافيك هوايي زياد شد، بايد بداند كه كدام هواپيما را بايد از ترافيك خارج كند. همچنين لازم است كه زمان ورود و خروج هر هواپيمايي را بداند تا در صورت تاخير به مسوولان ذيربط اطلاع دهد و بالاخره كاركنان مراقبت پرواز اولين كساني هستند كه از وقوع سانحه آگاه مي‌شوند بنابراين ضمن رعايت دستور‌العمل مربوط، بايد با سريعترين وسيله ممكن در جهت نجات جان سرنشينان هواپيماي سانحه ديده و از بين نرفتن آثار و شواهد و مدارك موثر در بروز سانحه اقدام نمايند.” ناوبري هوايي بدون شک ایمنی اولین و مهمترین هدف هر پروازی است، زیرا ایمنی نه تنها باعث جلوگیری از ضایعات ناشی از خسارت یا آسیب می‌گردد بلکه همچنین می‌تواند در اقناع اذهان عمومی و بهبود سوددهی شرکت‌های هواپیمایی تجاری و مسافری مؤثر باشد. بنابراین شرکت‌های حاضر در صنعت هواپیمایی دریافته‌اند که سرمایه‌گذاری بر روی ایمنی در تمامی سطوح شرکت، یک سیاست اصولی و منطقی است.یکی از گام‌هایی که در این زمینه برداشته شده است، وجود متخصصان ناوبری هوایی در هواپیماهای مسافربری، ترابری و شکاری می‌باشد که به عنوان رکن اصلی یک پرواز ایمن محسوب می‌شوند. وجود چنين متخصصاني سبب شده که پرواز هواپيماها حتي در هواي نامناسب نيز امکان پذير شود. تيمسار رمضاني نيز در همين زمينه مي‌گويد: “ناوبر هوايي را تقريبا مي‌توان خلبان دوم ناميد، فردي كه قبل از پرواز مسووليت تهيه و طراحي نقشه مسير پرواز را بر عهده دارد و تعيين مي‌كند كه هواپيما بايد در چه ارتفاعي و با چه سرعتي و در چه هوايي پرواز نمايد و اگر هواپيما رادار داشته باشد، ناوبر در پشت رادار مي‌نشيند و ابرهاي مختلف را شناسايي مي‌كند. براي مثال اگر در صد مايلي هواپيما، ابرهاي باران‌زا وجود داشته باشد، او مسير جديدي را به خلبان پيشنهاد مي‌كند تا با ابرهاي بارن‌زا برخورد نداشته باشد و در واقع مسير را دور مي‌زند تا با امنيت كامل هواپيما را به مقصد برساند البته تمام هواپيماها ناوبر ندارند اما اگر هواپيمايي ناوبر داشته باشد، قدرت مانور بيشتري دارد چون حتي در هواي نامناسب نيز مي‌تواند پرواز كند.” آینده شغلی و بازارکار فارغ التحصیلان این رشته علاوه بر قابلیت کار در ایرلاین ها و شرکت های هواپیمایی، قادرند در کارگاه های فنی و بخش خصوصی ادامه کار دهند. همچنین می توان پس از گذراندن دوره های کوتاه مدت آموزش خدمات فرودگاهی و فروش بار و بلیط در کلیه آژانس های هواپیمایی مشغول به کار شد. در ضمن پس از اخذ مجوز از هواپیمایی کشوری می توانند شخصا آژانس هواپیمایی تاسیس نمایند. شاخه خلبانی تنها در دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری ارائه می‌شود و تمامی دانشجویان این دانشگاه از بدو ورود بورسیه می‌شوند و با درجه ستوان دومی فارغ‌التحصیل می‌گردند و در طول خدمت در نیروی هوایی، مسکنی مناسب و مطابق ضوابط نیروی هوایی دریافت می‌کنند. شاخه مراقبت پرواز نیز در دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری و دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری ارائه می‌شود. گفتنی است تعدادی از دانشجویان دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری از ترم دوم تحصیلی، در صورت احراز شرایط با توجه به نیاز شرکت‌های هواپیمایی بورسیه خواهند شد و در صورت سپردن تعهد خدمت از انجام خدمت وظیفه معاف می‌شوند.