بازآفرینی مدیریت توسعه روستایی در ایران

تجربيات شش دهه برنامه‌ريزي در ايران و جهان از يکسو و تحولات اقتصادي، اجتماعي، علمي و اکولوژيکي در جهان و ايران از سوي ديگر ايجاب مي‌کند که با رويکرد عقلانيت انتقادي و نگرش توسعه پايدار با آسيب شناسي مديريت توسعه روستايي در ايران، حرکت و راهبرد خود را با توجه به ميثاقهاي ملي از جمله قانون اساسي روشن نمائيم. اين حرکت که پيداکردن و روشن کردن دامنه و قلمرو و اندازه پيشرفتگي، ميزان شهروندسازي و حق توسعه يافتگي (حق زندگي شرافتمندانه، حق رفاه و بهزيستي و حق عدالت اجتماعي و پيشرفت اقتصادي و حق محيط زيست سالم و پاک و حق شهروندي) و يا حقوق همبستگي و قابليت انطباق در بستر زمان و مکان است، مديريتي را در سطوح سرزميني اقتضا مي‌کند که عملکرد آن بيشينه سازي رضايتمندي و پايداري است. چنين حرکتي در سطح ملي و کلان به لحاظ داشتن منافع جمعي و حقوق جمعي و سرزميني از وظايف حاکميتي دولتها بشمار مــي‌رود. چنين مديريتي را در حوزه توسعه روســتايي مديريت بازآفريني توسعه‌اي مي‌نامند.

بازآفريني مديريت توسعه روستايي در ايران