دانلود کتاب فردیت خلاق هنرمند

دریافت کتاب «فردیت خلاق هنرمند» از شبکه آموزشی پژوهشی ایران -مادسیج. هدف از ارائه این مطلب آشنایی دانشجویان رشته زبان و ادبیات فارسی با نقد و بررسی آثار نویسندگان بزرگ روس است.

 

کتاب فردیت خلاق هنرمند، نوشته ی م . خراپچنکو و ترجمه عبدالله جاویدی است. این اثر به  نقد آثار تورگنیف- داستایوسکی- گورکی می پردازد. در ادامه توضیحاتی درباره ی این سه نویسنده ی بزرگ روس ارائه خواهیم داد:

ایوان سرگئی یوویچ تورگنیف

نویسنده کتاب دن کیشوت روسی (1818ـ1883)، نویسنده و نمایشنامه نویس روس. او نخستین نویسنده ی روس بود که شهرت بسیاری در دنیای غرب کسب کرد. تورگنیف در آثارش چنان روسیه را واقعگرایانه به تصویر می کشید که کتاب هایش را به نوعی «دفتر خاطرات روسیه» در آن روزگار می دانند. او از کسانی بود که اعتقاد داشت سرنوشت روسیه در گرو پذیرش نکات مثبت فرهنگ غرب است. رمان او پدران و پسران، از آثار مهم ادبیات قرن نوزدهم جهان است.
تورگنیف در خانواده ای ثروتمند در اوریول روسیه به دنیا آمد، پدرش سرهنگ سواره نظام ارتش تزاری بود. مادرش خود زنی ثروتمند بود که از زندگی زناشویی اش رضایت نداشت. پدر ایوان وقتی او شانزده ساله بود، مرد و ایوان و برادرش زیر دست مادر کودک آزارشان بزرگ شدند. ایوان تحصیلات رسمی را پشت سر گذاشت و در دانشگاه های مسکو و سن پترزبورگ در رشته های ادبیات کلاسیک، ادبیات روسی و زبان شناسی تحصیل کرد. در سال 1838 به دانشگاه برلین رفت تا فلسفه و تاریخ بخواند، و با این اعتقاد که روسیه نیز باید باورهای عصر روشنگری را بپذیرد، به روسیه برگشت.
تلاش های آغازین تورگنیف در ادبیات، شعر و قطعات ادبی، علایم نبوغ را نشان می داد و بلینسکی، منتقد بزرگ وقت روسیه از کارهای او ستایش می کرد.
تورگنیف هرگز ازدواج نکرد، هرچند از یکی از خدمه خانه اش دختری داشت. شخصیتی محجوب و نرم داشت. نزدیک ترین دوست ادبی اش گوستاو فلوبر بود. رابطه اش با لئو تولستوی و فئودور داستایفسکی بسیار رسمی و کدر بود، چرا که این دو نویسنده از علاقه زیاد تورگنیف به اروپای غربی راضی نبودند. کار به جایی رسید که در سال 1861، سرانجام تولستوی به تورگنیف پیشنهاد دوئل داد، هرچند بعدها از او عذر خواست. اما تا 17 سال بعد با هم حرف نزدند. داستایفسکی هم در رمانش شیاطین (1872) نقیضه ای بر شخصیت تورگنیف نوشت. اما در سال 1880 در هنگام مراسم یادبود پوشکین، با هم آشتی کردند.
تورگنیف در سال 1879 از دانشگاه آکسفورد دکترای افتخاری گرفت و در 4 سپتامبر سال 1883، در بوگیوال، نزدیک پاریس درگذشت. در بستر مرگ به تولستوی التماس کرد که: «دوست من، باز به ادبیات روی بیاور.» بعد از آن بود که تولستوی آثار مرگ ایوان ایلیچ و سونات کرویتزر را نوشت.
بعد از مرگش، وزن مغز او را اندازه گرفتند که 2021 گرم بود، رکوردی برای بزرگترین مغز در انسان.

 

فهرست آثار:
رمان ها:
رودن (1857)
خانه ی نجیب زادگان (1859)
شب عید (1860)
پدران و پسران (1862)
دود (1867)
خاک بکر (1877)
داستان کوتاه:
خاطرات مرد زیادی (1850)
زن روستایی
دن کیشوت روسی (یادداشت های شکارچی) (1852)
یاکوف پاسینکف (1855)
فاوست (1855)
آسیه (1858)
عشق اول (1860)
شاه لیر استپ ها (1870)
سیلاب های بهاری (1872)
سرود عشق ظفرمند (1881)
قصه های اسرارآمیز (1883)
نمایشنامه ها:
یک کار شتابزده (1843)
گفتگو در بزرگراه (1850)
بزدنژ (1846)
ابله سرنوشت (1852)
یک ماه در روستا (1855)
شامگاهی درسورنتو (1882)

داستايوسكي  ( 1821- 1881)

«فئودور داستايوسكي» در سال ۱۸۲۱ در مسكو به دنيا آمد. با وجود اينكه از دوران كودكي دست به گريبان بيماري بود، اما از همان آغاز زندگي همواره از او كار مي كشيدند؛ درحالي كه برادرش « ميخائيل » قوي تر و سالمتر از او بود. با وجود رنجوري اش، او را به خدمت سربازي بردند و برادرش از خدمت معاف شد! در ۲۰ سالگي، استوار ارتش شد و خود را براي رسيدن به مقام افسري آماده كرد. مواجبش ۳۰۰۰ روبل بود و با اينكه پس از مرگ پدر، وارث مال و منال او شد، اما چون مخارج برادر كوچكش به عهده او بود و خود نيز زندگي بي بند و باري داشت، پيوسته بر بدهي هايش افزوده مي شد. مشكل پول در هر صفحه از نامه هايش مطرح مي شود و تا پايان زندگيش هميشه بزرگترين مشكل اوست؛ وي تنها در سالهاي پاياني زندگي از تنگدستي رهايي يافت.در سال ۱۸۴۶ رمان « بيچارگان » را نوشت. اين كتاب، موفقيتي جالب و ناگهاني به دست آورد. در سال ۱۸۴۹ او را با يك دسته آدمهاي انقلابي ــ آنارشيست دستگير كردند و به مرگ محكوم شد! اما در آخرين لحظه اجراي حكم، مجازاتش را تخفيف دادند و به سيبريه تبعيد شد. ده سال در آنجا بسر برد : 4 سال در زندان و 6 سال در قشون سيبريه خدمت كرد.
داستايوسكي پيش از تبعيد به سيبري، به بيماري صرع مبتلا بود و در سيبري بر شدت بيماري او افزوده شد! بيشتر قهرمانان كتابهاي داستايوسكي، از بيماري صرع رنج مي برند. وي در نوامبر ۱۸۵۵ به پترزبورگ بازگشت و در « سمي پالاتينسك » ازدواج كرد. زنش، بيوه يك جاني بود و يك پسر بزرگ داشت كه داستايوسكي او را به فرزندي پذيرفت و در تربيت وي كوشيد.
در سال ۱۸۶۱، كتاب «آزردگان»  و در سال ۱۸۶۱-۱۸۶۲، كتاب «خاطرات خانه مردگان» را منتشر كرد. « جنايت و مكافات » كه از شاهكارهاي اوست، در سال ۱۸۶۶ چاپ شد. از ديگر كتابهاي او مي توان : «برادران كارامازوف»، تسخيرشدگان»، «ابله»، «قمارباز» و «يادداشتهاي زيرزميني» را نام برد. داستايوسكي چند بار ازدواج كرد و سرانجام در روز ۲۸ ژانويه ۱۸۸۱ زندگي را بدرود گفت.

.

ماکسیم گورکی

آلکسی ماکسیموویچ پِشکوف ( Алексей Максимович Пешков)‏ (۲۸ مارس ۱۸۶۸ – ۱۸ ژوئن ۱۹۳۶) که بیشتر با نام ماکسیم گورکی (به روسی: Максим Горький)‏ شناخته می‌شود،

داستان‌ نویس، نمایش‌نامه‌نویس و مقاله‌نویس انقلابی روس و از بنیان‌گذاران سبک رئالیسم سوسیالیستی بود.

گرچه او را بیش‌تر به عنوان یک نویسنده، در سطح جهانی می‌شناسند و ستایش می‌کنند، از رهبران جنبش انقلابی روسیه نیز به شمار می‌آید.

نیژنی نوگورود، روستای محل تولدش، از ۱۹۳۲ تا ۱۹۹۱، به افتخار او «گورکی» نامیده می‌شد.

وی در سال ۱۹۳۶ در سن ۶۸ سالگی درگذشت. مرگ وی در هنگامی رخ داد که وی تحت مداوای پزشکی بود.

چگونگی و دلیل مرگ هیچگاه مشخص نشد. البته اعتراف‌هایی در دادگاه‌های استالین گرفته شد ولی مدارک تاریخی کافی در این زمینه در دست نیست.

آثار

رمانچلکاش (۱۸۹۵) (رمان کوتاه)

سه رفیق (کتاب) (۱۹۰۰)

مادر (۱۹۰۷) [۱].

یک اعتراف (۱۹۰۸)

زندگی ماتوی کوژمیاکین (۱۹۱۰)

تجارت آرتامانوف (۱۹۲۷) [۲].

اتوبیوگرافیدوران کودکی[۳] (۱۹۱۴)

دانشکده‌های من[۴] (۱۹۲۴)

داستان کوتاهمالوا (۱۸۹۷)

بیست و شش مرد و یک زن (۱۸۹۹)

درامدر اعماق[۵] (۱۹۰۲)

فوناگوردیف (۱۸۹۹)

در جهان (۱۹۱۶) [۶]

ادبیات از نظر گورکی

زندانبان

خاطرات من

استادان زندگی

خرده بورژواها

خرده بورژواها (مجموعه مقالات)

ولگردها

یک شب پاییزی

انگلستان و انقلاب روسیه

ارباب

کلیم سامگین

میراث

   برای دسترسی به همه پاورپوینت ها،جزوات و دیگر فایل های رشته زبان و ادبیات فارسی کلیک کنید.